In haar studio staart Skye naar de schimmen van de andere wolkenkrabbers die in een wijde boog staan en in de nevel vervagen. De bovenste verdiepingen verdwijnen in het altijd aanwezige laaghangende wolkendek. Geen enkel gebouw heeft buitendeuren; uit veiligheidsoverwegingen werd beweerd. Elke torenflat is zelfvoorzienend. Slechts eenmaal is ze op de bovenste laag geweest; toen ze arriveerden en op het dak landden. Zij en de andere evacués hadden het gevoel in een soort utopie terechtgekomen te zijn. Naast het landingsplatform was een park aangelegd met bomen waar houten banken onder stonden, perken met zoetgeurende bonte bloemen en kassen in de vorm van piramides vol exotisch fruit.
Om verder te lezen klik HIER
Meta's Schrijfhoekje 