De Sint, beneden op zijn paard,
het mondkapje hangt halverwege zijn baard,
gebaart dat hij op moet schieten,
ze hebben te weinig Pieten.
Een zwart masker op zijn blanke snoet,
gecamoufleerd met hier en daar een veeg roet,
balanceert Piet over de daken,
hij voelt de dakpannen onder zijn gewicht kraken.
Op deze functie heeft hij niet gesolliciteerd,
hij had voor wegwijs Piet geleerd,
hoogtevrees doet hem de das om,
Google Maps zegt steeds; keer om, keer om.
Hierboven staat hij flink te kijk,
wat moet hij doen, wat een gezeik,
en nu schijnt ook nog de maan op zijn witte huid,
in de verte hoort hij een bekend geluid.
Sirenes komen met veel kabaal in de straat,
twee agenten springen eruit en staan paraat,
‘Kom van dat dak af, malloot,
je klimt nu naar beneden, langs de dakgoot.’
‘Laat mijn Piet met rust,’ bemoeit Sinterklaas zich ermee.
‘Jij beste man, gaat ook met ons mee.’
‘U toont geen respect, weet U wel wie ik ben?’
‘Een verklede man,’ zegt de agent met klem.
De Sint valt van zijn paard van schrik,
hij stamelt: ‘eerst de Pieten en nu ook ik.’
‘Houdt u wel afstand, beste man,
anderhalve meter, als het even kan.’
Het paard wordt onrustig en danst op zijn hoeven.
‘Verderop in de straat stonden nog vijf boeven,
op samenscholing staat een fikse boete.’
‘Maar, agent, hier wonen veel kinderen, op deze route.’
‘Ben je zo’n viezerik, vermomd als Sint?
Loer je soms naar ieder kind?’
Met een plof landt Piet op zijn kont,
hij zwaait wild met zijn zak in het rond.
‘En nu is het genoeg,’ buldert Piet boos,
de zak verandert in een grote windhoos.
‘Jullie hebben de Goedheiligman besmeurd,
nu is het met jullie gebeurd.’
Eén voor één verdwijnen ze in het gat.
Piet mept met zijn roe. ‘Zie zo, dat is dat.’
‘Goed gedaan, Piet. Vanaf nu word je mijn beschermheer,
eerlijk gezegd, vind ik het absoluut niet leuk meer.’
De Sint slaat zijn armen om de hals van zijn paard,
en snikt: ‘het wordt te gevaarlijk, ik ben hoogbejaard,
vanaf nu brengen we de cadeautjes met een drone
en wij blijven thuis: home sweet home.’
Meta's Schrijfhoekje 