Auteur: Meta du Crocq

Wil je graag een gesigneerd exemplaar?

Dat kan. Stuur me een berichtje via onderstaand formulier. Tot en met 17 december zijn de verzendkosten gratis, en … doe je automatisch mee aan de verloting van mijn eerste boek, ‘Een Moment In Tijd’. (Dit aanbod geld ook voor iedereen die al een boek besteld heeft)

Eindelijk is het dan zover. Op zaterdag 17 december wordt mijn boek ‘Magische Momenten’ tussen 10:30 uur en 13:00 uur in de bibliotheek AanZet in Gorinchem (Groenmarkt 1) gelanceerd.

Komen jullie ook? Iedereen is van harte welkom. Samen met mijn uitgever Inanna van den Berg maken we er een gezellig feestje van.

Binnenkort presenteren we de cover van dit tweede deel van de serie ‘Vergeten Herinneringen’. Voor wie het eerste deel nog niet gelezen heeft; de laatste exemplaren van een ‘Een Moment In Tijd’ zijn nog verkrijgbaar. Volgend jaar verschijnt de tweede druk.

Gisteren was de boekpresentatie van Vierkant. Een prachtig initiatief van Inanna van den Berg (Uitgeverij Ambilicious) en Ton de Koning (eigenaar, fotograaf en grafisch vormgever bij ProBeeld). Een boek met foto’s van Ton, ondergebracht in twee categorieën, mens en natuur. Hierbij hebben Ambi-auteurs een verhaal geschreven. Twee ervan heb ik mogen schrijven; Toevluchtsoord en Lotsbestemming.

Het was echt een geslaagde middag en ik heb veel medeauteurs ontmoet. Een aantal kende ik al, sommigen nog niet. Ook eindelijk met Ton kennisgemaakt, hij is de ontwerper van mijn covers.

Een selectie van de foto’s uit het boek wordt door FotoExpo2022 de komende twee maanden in Observant in Amersfoort geëxposeerd.  

Het boek is te bestellen bij de Ambi Boektiek

De maand november is voor mij een ontzettend leuke maand in boekenland.

In de bundel ‘Eilanders en De Nieuwe Huishoudster’ staan veertien prachtige verhalen, waaronder ook eentje van mij; ‘De legende’. Plus de novelle; ‘De Nieuwe Huishoudster’, van Marceline de Waard. Zondag 13 november is de officiële online presentatie. Het boek is nu al verkrijgbaar!

Twee verhalen van mijn hand verschijnen in de bundel ‘Vierkant’ van Ambilicious, geschreven door Ambi-auteurs, geïnspireerd door de prachtige foto’s van Ton de Koning, de vormgever van mijn uitgever, Ton maakt al die mooie covers.

Dat brengt me bij mijn volgende boek, ‘Magische Momenten’. We zitten in de eindfase. Ik heb al een super mooie ‘mystieke’ cover (vind ikzelf 😊). Hij blijft nog even geheim.

De overkoepelende titel van de trilogie gaat ‘Vergeten Herinneringen’ heten, omdat dit thema in alle drie de boeken terugkomt. Het eerste deel is zoals jullie vast nog weten ‘Een Moment In Tijd’. Het tweede deel ‘Magische Momenten’. Het derde deel; ‘Op Het Juiste Moment’ is ook al klaar, dat ik laat nog even sudderen.

Er ligt nog een bijzonder boek op de stapel dat eerst uitgegeven wordt. ‘Op het verkeerde pad’.

Duizelt het jullie al van alle titels. Geen zorgen. Ik ga de komende tijd veel spammen.

Wordt vervolgd …

‘Onzichtbare Grenzen’ is het vervolg op het boek ‘Een Moment In Tijd’. In dit tweede deel zijn meer bovennatuurlijke elementen aanwezig, daarom krijgt het een andere titel; ‘Magische Momenten’.

De redactiefase is klaar en na de zomervakantie beginnen we aan de opmaak. Ik verwacht dat het aan het einde van dit jaar wordt uitgegeven 😊

Lotte en Tyler krijgen het opnieuw behoorlijk te verduren. Is hun band wel sterk genoeg? Ook Ellen, Lottes zus, komt in Schotland voor flinke uitdagingen te staan. Is Mike wel de man die ze meent te kennen? Hoe gaat het verder met Piet en Querinda? En Gussie, die zo’n belangrijke rol speelde bij de ontsnapping van Lotte?

De avontuurlijke en spannende reizen worden in ‘Magische Momenten’ volop voortgezet.

Natuurlijk gaan de avonturen van ons Muisje ook nog door. Je vindt een vervolg hier

Hoe ontstond het idee achter ‘Het Verkeerde Pad’?

Ik was druk bezig met het schrijven van de Lotte en Tyler reeks. Hoopte ooit een uitgever te vinden, maar dat lag nog besloten in een verre droom, waarvan ik verwachtte dat die nooit zou uitkomen.

Toen zag ik een schrijfwedstrijd. Een novelle met maximaal 30000 woorden. Het thema was vrij, met het vooruitzicht dat een heuse uitgever het zou uitbrengen, dat wil zeggen, mocht je de winnaar zijn.

Een ongeduldige hoofdpersoon liet me vanaf dat moment niet meer met rust. Ze wilde gehoord worden, mopperde, stampte en zuchtte in mijn hoofd. Ik stortte me op Chrystel. Ook dit boek komt voort uit een aantal korte verhalen. Ze zijn verwerkt in de proloog, een mysterieuze brief en een droom uit het verre verleden. Het is een op zichzelf staand boek en gaat over een eigenzinnige, pittige jonge vrouw. Zij ontdekt dat haar leven op een leugen is gebaseerd.

Helaas werd in die tijd ons eigen leven ondersteboven gekeerd en verliep alles anders dan gepland. Het leek wel een achtbaan waar we in terecht kwamen. We moesten verhuizen en besloten een nieuwe start in een andere stad te maken. Ik had wel wat anders aan mijn hoofd dan schrijven. Maar zoals het gaat in het dagelijkse bestaan, uiteindelijk kwamen we in rustiger vaarwater terecht.  

Ik schreef het manuscript af. De einddatum van de schrijfwedstrijd was natuurlijk allang verlopen. Ik vond het prima, dan was ik ook niet meer aan het kleine woordenaantal gebonden. Het kostte me wel enige moeite. Ik had maar één hoofdpersoon en één verhaallijn, dat was even wennen. Ik borg de eerste versie netjes op in ‘the Cloud’ en ging verder met Lotte en Tyler.

Inmiddels is het vijf jaar later en is mijn droom werkelijkheid geworden.

Op de dag van de lancering van ‘Een Moment In Tijd’, zei ik tegen mijn uitgever. Ik heb nog een manuscript liggen. Heel iets anders. Het gaat over een heks.

‘Waarom heb ik dat nog niet?’ vroeg ze ietwat verbaasd. Verheugd over haar spontane reactie, wilde ik er toch eerst zelf even doorheen. In de voorafgaande twee jaar, bij de redactie van mijn eerste boek, had ik heel wat bijgeleerd.

In de eerste redactiefase van het tweede boek van Lotte en Tyler; ‘Onzichtbare Grenzen’, herschreef ik Chrystel. Ze had te weinig diepgang, vond ik. Het verhaal was te afgeraffeld. Als een kangoeroe hupte ik met grote sprongen door de hoofdstukken heen, te gericht op een korte novelle, ook al had ik het woordenaantal inmiddels meer dan verdubbeld er kwam nog heel wat bij.  

Deze week ontving ik een mail van mijn uitgever, Ambilicious. Eind 2023 is de verwachte uitgeefdatum van ‘Het Verkeerde Pad’.

En eind dit jaar wordt ‘Onzichtbare Grenzen’ uitgegeven. Een dubbel feestje dus!

De wodka brandt een weg door haar keel. Zij, Sabrina de koelbloedige advocate, drinkt zich moed in. Ze plakt de postzegel op de envelop. Ietwat scheef. Fronsend staart ze ernaar. Het moet maar. Meteen naar de brievenbus, morgen bedenkt ze zich.

Het is ver na middernacht. Haar naaldhakken tikken op de stoeptegels. Met ingehouden adem duwt ze de brief in de bus. Nu is er geen weg meer terug en ze laat de lucht uit haar longen ontsnappen. Een frisse wind doorbreekt haar benevelde toestand. Waar is ze in vredesnaam mee bezig? Ze wringt haar hand door de gleuf, kan er niet bij, ze stampt. Een hak breekt af.
‘Verdorie!’ Misschien heeft ze geluk en woont hij er niet meer. Op het internet kan ze nergens iets van hem ontdekken en juist zij is erin bedreven verdwenen personen op te sporen. Zijn adres zit in haar hoofd, al meer dan dertig jaar. Misschien is hij getrouwd. Dat was de belangrijkste reden om later geen contact op te nemen. In haar beroep is ze meer dan een ander ervan bewust wat de gevolgen van een scheiding zijn.
Ramon vertegenwoordigde alles wat ze zelf niet had. Een innerlijke passie. Met een intense gedrevenheid leefde hij op zijn boerderij. Een paar kippen, geiten en een groentetuin. Een ezel, waar hij eens per maand het smalle pad langs de kliffen mee afdaalde om boodschappen te doen. Soms verkocht hij een schilderij. Ramon leefde bij de dag. Hij zou nooit ergens anders kunnen aarden, vertelde hij haar.
Smoorverliefd, was ze. Onbezonnen. Het morsige pakje condooms vond hij ergens in een lade. Al bij de eerste wilde vrijpartij scheurde er eentje. Het kon haar niets schelen. Ze wilde hem en was bereid alles daarvoor op te geven. Nooit meer heeft een man op die manier tot haar kunnen doordringen. Nooit meer heeft ze zich zo volledig aan iemand gegeven.
Terug in Nederland begon ze te twijfelen. Zij was niet de persoon om ergens aan de rand van de wereld haar leven te leiden. De verliefdheid zou zakken en ze zou zich doodvervelen. Hem verwijten dat ze niets met haar leven had gedaan. Haar kansen zou hebben vergooid. Ze kende hem niet eens echt. Door een roze bril had ze zich maar wat graag laten verleiden.
De gevolgen lieten niet lang op zich wachten. Haar ouders betaalden haar opleiding, maar hadden geen zin in een schreeuwende baby. Ze begrepen niet dat ze zich zo door haar gevoel had kunnen laten leiden met haar normaal zo gezonde verstand. Overdag vond ze een baan in een magazijn waar een kinderopvang bij inzat, in de avonden en nachten studeerde ze. Met haar dochtertje woonde ze in een tweekamerappartement in een achterstandswijk. Het opende haar ogen, ze zag haar bevoorrechte positie en nam zich voor haar zware studie te volbrengen. Dagelijks verdrong ze haar verlangen naar hem.
Ramona lijkt in alles op hem. Haar bevlogenheid. Haar temperament. Haar blik, als ze ergens haar zinnen op heeft gezet. Ze is naar Griekenland afgereisd, haar vader zoeken. Dat was de aanleiding van deze brief, een opvliegende dochter waar hij geen weet van heeft. Het had een zakelijk bericht moet worden.
Sabrina schopt haar schoenen uit. Op blote voeten gaat ze naar huis. Het voelt bevrijdend.

Vanuit de werkkamer staart Sabrina naar haar tuin. In tegenstelling tot haar strak ingerichte huis is het een explosie van bloeiende planten en struiken. Sinds vorige week kan ze zich nergens op concentreren. Hoe haalde ze het in vredesnaam in haar hoofd om hem zo haar innerlijke belevingswereld te vertellen? Keer op keer vliegt het schaamrood naar haar kaken. Ze heeft zelfs de post benaderd. De brief was onderweg, daar konden ze niet aan beginnen, zei een ongeïnteresseerde medewerker. Ze slaapt slecht, voortdurend zit Ramon in haar gedachten. Misschien herinnert hij zich haar niet eens meer. Geen enkele optie voelt bevredigend.
De bel gaat.
‘Ik ga wel, roept ze naar de interieurverzorgster.
Bij de camera staat een bloemist, verscholen achter een enorm boeket. Haar hart klopt een paar slagen sneller. Ze drukt op de knop en het hek schuift opzij.
Een goedgeklede man komt het grindpad op. Zijn donkere haardos is grijs aan de slapen. Een korte baard, een verweerd gezicht. Ze herkent hem aan zijn ogen, zijn ondeugende en tegelijkertijd vastberaden blik.
Sabrina houdt zich aan de deurpost vast, ze vertrouwt haar benen niet meer.
‘Ik kom je halen.’ Is het enige wat hij zegt voordat hij haar in zijn armen neemt.